فناوری چیست

عده‌ای از اندیشمندان؛ اعم از مهندسی و مدیریت؛ فناوری‌ها را به دو دسته «فناوری سخت » و «فناوری نرم » تقسیم می‌کنند.

آنها علم را از جنس دانایی ، عرفان را ازجنس دارایی  و فن آوری را از جنس توانایی  می دانند.

به بیانی دیگر، فن آوری را می‌توان با عبارت «توانایی تبدیل ورودی معین به خروجی مطلوب» یا «توانایی کسب خروجی مطلوب از ورودی معین» تعریف کرد.

حال اگر در تعاریف فوق؛ ورودی مورد نظر فاقد «اراده و هوشمندی» باشد؛ مانند مواد اولیه؛ تجهیزات؛ سلول و …

که می توان از آن فن آوری به فناوری سخت تعبیر کرد.

اما چنانچه ورودی در تعریف فن آوری؛ دارای «اراده یا هوشمندی» باشد (مانند فرد؛ شرکت؛ سازمان؛ نهاد و …) می‌توان از آن فناوری به فناوری نرم تعبیر کرد.

فناوری سخت

به طورمعمول ، محصول فناورانه مانند تجهیزات، دارو و مواد پیشرفته و …، قابل لمس  است؛ اما در مقابل، فن آوری نرم، محصولات فناورانه ی غیرقابل لمس  است.

فناوری نرم

توانایی‌هایی چون واکاوی شخصیت افراد با استفاده از داده کاوی  و متن کاوی  شبکه‌های اجتماعی؛ تعیین حوزه‌های علاقمندی افراد با استفاده از موتورهای

جستجو؛ طراحی سازوکارهای خودکنترلی پیشگیری از جرم یا تخلف؛ جلب اعتماد دیگران برای دستیابی به هدف؛ توانایی ایجاد کودتا یا انقلاب های رنگین؛

توانایی ترویج شایعه در سطح وسیع؛ توانایی ایجاد انگیزش در مدیران برای موفقیت سازمان؛ جنگ روانی؛ لابی و مانند آن، نمونه هایی از فناوری نرم هستند

که شاید به طور طبیعی در فرآیندهای تولید؛ انتقال؛ توسعه؛ انتشار و تجاری سازی فناوری های سخت و مسائل اقتصادی؛ اجتماعی و فرهنگی جامعه مورد

استفاده قرار می‌گیرند

اما به طور طبیعی مبنای دانشی اینگونه فناوری‌ها به صورت ضمنی  در ذهن افراد قرار دارد و استخراج ، تدوین ، تعمیم و تطبیق آن با مسائل موجود و

مشکلات روز جامعه ضروری می باشد

فناوري نرم يك پارادايم فناورانه ي نوین است كه نگرش ما را نسبت به فضای مدیریت،رهبری، کارآفرینی، تجارت، امنیت، دفاع، صنعت، آموزش، پژوهش و

سایر موضوعات تغییر داده است.

جهان نرم

بی هیچ مداهنه ای، جهانِ حال و آینده، جهان فرهنگی  و به تعبیری جهان نرم  است و قدرت حقیقی کشورها درسایه قدرت نرم  برآمده از برتری در رقابت

های فرهنگی  در بستر صنعت فرهنگی  می باشد.